|
|
|
str. 1 | 2
|
|
Mariusz Wodzicki urodził się 12 maja 1915 roku. Wraz z rodzicami, Janem i Marią z d. Kuzoń, mieszkał przy ulicy Limanowskiego 50 w Częstochowie.
Egzamin dojrzałości zdał 11 czerwca 1936 roku w gimnazjum im. R. Traugutta, w tym samym roku, we wrześniu, rozpoczął służbę
wojskową - początkowo w Szkole Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu, gdzie został przydzielony do 3 Szwadronu Szkolnego
i uzyskał stopnień starszego ułana, następnie od stycznia 1937 roku w Szkole Podchorążnych Lotnictwa CWOL w Dęblinie.
Podczas szkolenia na obserwatora bombowców lekkich został przydzielony do 1 Eskadry
|
Szkolnej, a od października 1937 roku do 4 Eskadry Szkolnej,
przemianowanej póżniej na Eskadrę Szkolną SPL Nr 6. Po ukończeniu Szkoły
(XII promocja z 92 lokatą), od 20 kwietnia 1939 roku rozpoczął praktykę w 22 Eskadrze Liniowej 2
Pułku Lotniczego Kraków. Po ukończeniu praktyki otrzymał promocje do stopnia podporucznika ze starszeństwem 1
sierpnia 1939 roku.
Podczas kampanii wrześniowej Wodzicki wykonał 6 lotów bojowych na froncie: 5 wypraw bombowych i jeden lot na dalekie
rozpoznanie. 18 września, na rozkaz Dowódcy II Dyonu Brygady Bombowej, mjr. pil. Jana Białego, przekroczył granicę z Rumunią i przez
obozy m.in. w Focsani, Babadag i Tulcei 7 października 1939 roku przedostał się do Bukaresztu.
Dalej, już przez Ateny, na pokładzie statku M/S Pułaski 24 października 1939 roku dotarł do Marsylii.
We Francji otrzymał początkowo przydział do Centrum Wyszkolenia Lotnictwa w Lyon-Bron. W niedługim czasie,
na wieść o tworzonych w Anglii polskich dywizjonach bombowych zgłosił się na ochotnika do wyjazdu na Wyspy.
20 grudnia 1939 roku zameldował się w bazie RAF Eastchurch i po trwającym blisko pół roku szkoleniu wstępnym,
12 maja 1940 roku został przydzielony na szkolenie dla obserwatorów w 1 Air Observer School w Prestwick.
Po ukończeniu szkolenia (końcowy egzamin zdał ze średnim wynikiem 76,5%) 20 sierpnia 1940 roku
otrzymał przydział do 301 Dywizjonu Bombowego "Ziemi Pomorskiej" jako nawigator.
Swój pierwszy lot bojowy wykonał 19 września 1940 roku, gdy na bombowcu Fairey Battle (GR-J L5549) w załodze z pilotem Franciszkiem Zarembą
oraz strzelcem/radiooperatorem Ignacym Batorem, wziął udział w bombardowaniu portu Boulogne.
Do połowy października 1940 roku wykonał kolejne dwie operacje, a od połowy miesiąca (gdy rozpoczęto przezbrajanie
dywizjonu na dwusilnikowe bombowce Vickers Wellington) przeszedł szkolenie na nowych maszynach.
Pierwszy lot Wodzickiego w sześcioosobowej załodze miał miejsce w nocy z 1 na 2 stycznia 1941 roku - spośród sześciu
załóg dywizjonu, które tej nocy wzięły udział w bombardowaniu Bremy, aż trzy załogi rozbiły się wracając z zadania w
bardzo złych warunkach pogodowych.
Pierwszym pilotem w załodze Mariusza Wodzickiego był Stanisław Brejnak, a po jego odejściu do 18 (Polish) Operational
Training Unit - Julian Pieniążek, którego miejsce z czasem zajął Teofil Pożyczka.
Radiooperatorem w załodze był Ignacy Bator, a po jego odejściu z dywizjonu w połowie lipca 1941 roku.
Franciszek Florczak. Podobnie było ze strzelcami pokładowymi. Franciszka Pantkowskiego, który jako radiooperator
odszedł do załogi Antoniego Voellnagla, zastąpił Tadeusz Madejski, a z czasem Zdzisław
Nowiński. Miejsce drugiego strzelca, Bogusława Nowickiego, po jego o dejściu do 18 OTU, zajął Michał Tajchman.
Drogi większości z wymienionych lotników miały się zejść ponownie już w niedalekiej przyszłości.
Na początku lutego 1941 roku Wodzicki został skierowany do Kanady na szkolenie
z astronawigacji. W bazie RAF Swinderby zameldował się ponownie pod koniec kwietnia 1941 roku i do listopada 1941 roku wykonał blisko
30 lotów m.in. na bombardowanie Bremy, Mannheim, Hamburga, Frankfurtu i Essen. W opinii wystawionej mu w tym czasie
przez ówczesnego dowódcę dywizjonu
 W/Cdr Romana Rudkowskiego
można przeczytać: „oficer o wielkiej przyszłości, o najwspanialszych cechach charakteru, wybitny obserwator”.
W uznaniu za dotychczasową służbę, zarządzeniem Naczelnego Wodza odnotowanym w dzienniku personalnym z datą 10 września
1941 roku, nadano Wodzickiemu Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari V klasy (wcześniej już trzykrotnie był odznaczony
Krzyżem Walecznych).
|
|
|
cofnij