|
|
|
str. 1 | 2
|
Po przeszkoleniu w lotnictwie transportowym, wykonał loty m.in. do Oslo, Aten, Neapolu. W grudniu 1946 r. zgłosił chęć
powrotu do Polski, gdzie przybył na początku czerwca 1947 r. Przed powrotem do kraju uzyskał dyplom kapitana statku
powietrznego w lotnictwie komunikacyjnym.
W kraju przez rok był bez zajęcia, mimo iż starał się o przyjęcie do pracy w lotnictwie cywilnym, w tym w PLL LOT.
Wreszcie w czerwcu 1948 r. został zatrudniony w charakterze instruktora pilota w Cywilnej Szkole Pilotów i Mechaników
w Ligocie. Po przeniesieniu szkoły i utworzeniu Centrum Wyszkolenia Lotniczego we Wrocławiu, nadal był tam
instruktorem (do 31 sierpnia 1951 r.). Następnie przez blisko 5 lat pozostawał poza lotnictwem. W tym okresie (od kwietnia 1956 r.)
pracował w Zakładach Piowarsko-Słodowniczych w Głubczycach oraz dokształcał się. W kwietniu 1956 r. podjął działalność
instruktorską w Aeroklubie Bielsko-Bialskim.
Kalfas urodził się w USA i chociaż mając 6 lat był już w Polsce, to jego miejsce urodzenia przysporzyło mu w latach 1951-1956
wiele przykrości, nieporozumień. Cierpiał za "winę" rodziców, którzy wyjechali z kraju w poszukiwaniu pracy. On jednak czuł
się synem ziemi polskiej i zawsze to podkreślał z przekonaniem. Odnowa życia w Polsce w 1956 r. umożliwiła mu powrót do
lotnictwa i tym samym przekazanie swego bogatego doświadczenia. Tę szansę w pełni wykorzystało Lotnictwo Sanitarne.
Decyzją dyrektora Lotnictwa Sanitarnego, instr. pil. tadeusza Więckowskiego rozpoczął pracę jako pilot
Zespołu Lotnictwa Sanitarnego w Katowicach. Przez blisko 20 lat (lipiec 1957 - maj 1977) wykonał ponad 4000 lotów sanitarnych,
w tym ok. 800 lotów w bardzo trudnych warunkach atmosferycznych. Był wzorem i przykładem dla innych, szczególnie pod
względem dobrze wykonanego zadania, niezawodności i punktualności.
Ogółem wylatał 8352 godzin na samolotach (w tym 325 godzin w nocy) oraz 297 godzin na śmigłowcach. Wykonał 41 lotów bojowych.
Latał na 35 typach samolotów i śmigłowców. Odznaczenia: Order Virtuti Militari V kl., Krzyż Walecznych (trzykrotnie), Złoty
Krzyż Zasługi, Medal Lotniczy (czterokrotnie), Zaszcytny Medal Lotniczy (DFM - angielski), Medal Za Wojnę Obronną Polski 1939 r.,
odznaczenia wojskowe Frnacji, Jugosławii, Italii i inne, a także honorowe wyróznienie roku 1977 'Błękitne Skrzydła' nadane
przez redakcję "Skrzydlatej Polski".
Zmarł 2 października 1983 r. w Bielsku-Białej i tam został pochowany.
źródło: Jerzy R. Konieczny, Tadeusz Malinowski "Mała encyklopedia lotników polskich" tomik II. WKiŁ, 1988.
|
|
|